Rozdział Szesnasty - '' Chcę żebyś była szczęśliwa ze mną ''

*** Tydzień później ***

Mój telefon ciągle dzwonił , no ale przecież właśnie dziś mija tydzień od mojej ‘’ ucieczki ‘’ z domu  . Jedyną osobą z jaką kontaktowałam się przez ten czas była Victoria którą poprosiłam o to aby nie mówiła nikomu gdzie się znajduję . Pewnie wy też się zastanawiacie gdzie się ‘’ukryłam ‘’ a wiec już wyjaśniam . Chciałam na jeden dzień zatrzymać się u chłopców z The Wanted , ale kiedy dowiedzieli się gdzie mieszkają rodzice lub ktokolwiek inny nie chcieli wypuścić mnie z domu . Może nie tyle co wszyscy ale najbardziej Nathan . Przez ten tydzień strasznie zbliżyliśmy się do siebie i coraz lepiej się dogadujemy chyba nawet mnie to cieszy bo w końcu mam z kim porozmawiać o tym całym zamieszaniu .

Niall razem z chłopcami ciągle dzwonią i piszą wiadomości ale jakoś nie szczególnie mam ochotę z

nimi rozmawiać , nawet nie raz dzwonili i przychodzili do domu chłopców z TW ale chłopcy nie pisnęli

ani słowem za co jestem im bardzo wdzięczna .

- Kiedy chcesz wrócić do domu ? – z zamyślenia wyrwał mnie głos Nathana .

- Szczerze to sama nie wiem , jeśli wam przeszkadzam mogę wrócić nawet dziś  . – uśmiechnęłam się .

- Ty nam nigdy nie przeszkadzasz – uśmiechnął się i cmoknął mnie w czoło .

- Taak wiem , ale mimo wszystko głupio mi że wciąż siedzę na waszej głowie .

- Znowu zaczynasz ?  - powiedział i wstał z kanapy .

-  Nic nie zaczyna…

- Cześć Wam ! – powiedzieli pozostali chłopcy z TW .

- Cześć – odpowiedzieliśmy równo z Nathanem .

- Wrócimy do naszej rozmowy później – szepnął mi na ucho .

Kiwnęłam głową i poszłam w stronę kuchni w celu przygotowania obiadu , wyciągnęłam wszystkie potrzebne składniki i już miałam przygotowywać to wszystko , ale znowu odezwał się mój telefon spojrzałam na wyświetlacz okazało się , że to Vicki więc odebrałam .

- Musisz wrócić do domu !

- Wiem …

- Najlepiej teraz !

- Co ?! Czemu ?

- Harry’emu coraz bardziej siada na głowę , nie wychodzi z pokoju , nie chce nic jeść i coraz więcej pije.

- A co ja mogę Vicki ?

- Możesz go jeszcze z tego wyciągnąć .

- Nie sądzę .

- Wiem co mówię Nicola . Kiedy ktoś przychodzi do niego , żeby z  nim rozmawiać  mówi , że będzie rozmawiał tylko z Tobą .

- Aha , czyli po ty wszystkim mam wrócić jak gdyby nigdy nic , mam rzucić mu się w ramiona i powiedzieć ‘’ Harry kochanie przepraszam , że uciekłam z domu byłam strasznie głupia , że cię zostawiłam , wybacz mi że tak bardzo Cię zraniłam . ‘’

- Jeju nie o to mi chodziło . Nie możesz po prostu zapomnieć o tym co było ?

- Akurat teraz kiedy w miarę zaczęło mi się układać ty mi mówisz , żebym zapomniała o tym co było z Harry’m  super . Wiesz . Nie mogę teraz rozmawiać zadzwonię później .Cześć .

Po tej krótkiej rozmowie przygotowałam obiad , zjadłam go w samotności bo chłopców znowu gdzieś wywiało , posprzątałam i poszłam do ‘’ Mojego pokoju ‘’ , rozłożyłam się na łóżku i myślałam o tym co mam zrobić . Nie chce wracać do domu ale nie chce też wracać do domu , najbliższą rodzinę mam  w Mullingar więc to raczej odpada bo byłabym za daleko od nich wszystkich i byłoby to lekkie przegięcie z mojej strony nie informując o tym Niall’a .

- Co tak myślisz ? – Głos Nathana sprowadził mnie na ziemię .

- A nie nic – odpowiedziałam z uśmiechem

- Nie kłam przecież widzę – położył się obok i mnie przytulił .

- No bo , dzwoniła Victoria i mówiła , że przez to że nie ma mnie w domu Harry nie wychodzi z pokoju i z nikim nie rozmawia a jedyne słowa jakie wypowiada to ‘’ Będę rozmawiał tylko z Nicolą ‘’ . Nie wiem co mam robić Nath .. – wtuliłam się w niego .

- Nie martw się , poradzimy sobie – cmoknął mnie w głowę .

- Jak ? Nie mogę przecież cały czas siedzieć ci na głowie , muszę się zmierzyć z życiem codziennym i problemami nie mogę wiecznie uciekać .

- Rozumie , to ale chcę żebyś wiedziała że nie jesteś mi obojętna i że nie chcę abyś Cierpiała .

- Co chcesz przez to powiedzieć ?

- EE no , że możesz mieszkać u nas jak najdłużej .

                                                              *** Z perspektywy Nathana ***

Nie wierzę w to , że taki tchórz ze mnie ! Miałem okazję , żeby powiedzieć jej o tym co do niej czuję ale jak zwykle to spieprzyłem , za nim Nicola wyszła z pokoju wstałem z łóżka i podrapałem się po głowie .

- Nicola … Zaczekaj .

- Tak ? – odwróciła się i spojrzała na mnie jak na wariata .

- No boo . Ja Chciałem Ci powiedzieć , że nie chce Ci żebyś wracała do domu .

- Domyślam się ale wiesz przecież , że muszę tam wrócić .

- Wiem , może to trochę samolubne ale chciałbym Cię mieć tylko dla siebie – podszedłem do niej i chwyciłem ją za rękę

- Nathan wiem , bo ja też bym chciała spędzać z Tobą więcej czasu ale chyba naprawdę muszę wrócić żeby…

Nie dałem jej dokończyć tylko ją pocałowałem nie interesowało mnie to czy później dostanę w policzek czy nie , chciałem po prostu poczuć jej usta i o dziwo nie odepchnęła mnie tylko pogłębiła nasz pocałunek który jak dla mnie mógłby trwać cały czas lecz niestety po dłuższej chwili Nicola go przerwała .

- Ja … Przepraszam . – powiedziałem zakłopotany .

- Nath, nie masz za co . To… To było słodkie – cmoknęła mnie w policzek .

- Ja po prostu chciałbym … Ja chciałbym ,żebyś była szczęśliwa ..

- Nathan ..

- Chcę żebyś była szczęśliwa ze mną …

Widać było , że nie wiedziała co powiedzieć bo spuściła głowę w dół podszedłem do niej i uniosłem

jej podbródek do góry tak , aby spojrzała mi w oczy .

- Jeśli nie chcesz to ja to rozumie , musisz wiedzieć że nie mogę przestać o Tobie myśleć cały czas siedzisz mi w głowie i nie mogę się na niczym skupić …

- Długo jeszcze będziesz tak gadał czy w końcu mnie pocałujesz ? – zapytała z lekkim uśmiechem

Od razu przywarłem do niej swoimi ustami a dłoń położyłem na jej policzku , ona zaś obie ręce

zarzuciła mi na szyję . Po jakiejś chwili oderwaliśmy się od siebie i patrzyliśmy sobie w oczy

- Też chcę abyś był szczęśliwy .. Ze mną – powiedziała z uśmiechem

- No w końcu ! – już myślałem , że to się nigdy nie stanie ! – krzyknął wchodzący do pokoju Tom .

- Ale co ? – spojrzeliśmy na niego z Nicolą 

- W końcu się zeszliście moje gołąbeczki ! – podszedł i nas przytulił

- hahah głupek ! – Nicola zaczęła się śmiać

- wiem , wiem ale i tak was kocham . A no i szczęścia zakochańce – uśmiechnął się i wyszedł .

- Nath… Chyba wrócę dziś  do domu

- Proszę wróć jutro , sam Cię zawiozę i nie będę Cię już męczył .

- Nie męczysz mnie głupku i dobrze wrócę jutro – powiedziała po czym cmoknęła mnie w usta .

Po chwili wyszła z pokoju a ja położyłem się na łóżko , nie wiem kiedy zasnąłem .

Heeeeeeej !

Jest w końcu rozdział , i tak pewnie nikogo to nie cieszy no ale cóż .

Jeśli mogę się wytłumaczyć to powiem wam tylko tyle , że opuściła mnie wena i kompletnie nie wiem co pisać bo pomysłów mam milion ale nie wiem jak skonstruować to pisemnie ;/ wiem nawalam przepraszam ! może od września będzie lepiej ;o

A teraz zostawiam was samych z rozdziałem mam nadzieję , że chociaż trochę się wam spodoba J

Czytasz – komentujesz .