Info czy coś w tym rodzaju .

Wydaje mi się , że was zawiodłam iż kolejny rozdział się nie pojawia . Słuchajcie , naprawdę kocham pisać ale obecnie mój czas i wena twórcza nie pozwalają mi na dalsze pisanie .. Dodatkowo zbliżają się święta i to całe zamieszanie przed nimi mnie poprostu przerasta . Jest też taka sprawa , że myślę nad założeniem drugiego bloga zupełnie innego niż ten . Ale nie wiem czy to wgl wypali bo nawet nie mam pomysłu na nazwę .. Macie jakieś propozycję ? Jeśli tak to piszcie tutaj ;) Mam naadzieję , że mi to wybaczycie ! A tym czasem Dobranoc Misiaki ♥

Rozdział dwunasty : '' Witaj w Domu ''

Po jakimś czasie obudziły mnie głosy , zerwałam się z łóżka i podniosłam głowę i co ujrzałam ?

Moją szurniętą przyjaciółkę która się na mnie rzuciła .

- Nicooola ! Jak dobrze Cię widzieć – dziewczyna miała łzy w oczach

-  Ciebie też Vicki – ścisnęłam ją mocnej .

- Jak się czujesz ?

- Znowu mam odpowiadać na to samo pytanie po raz czwarty czy piąty ? – zaśmiałam się- Nie jest najgorzej ale mogło by być lepiej – skrzywiłam się i złapałam się za żebra kładąc się z powrotem

- A jak samopoczucie ? Mam nadzieję , że już więcej takich numerów nam nie wywiniesz .

- Źle mi z tym , strasznie głupio że chłopcy przeze mnie opuścili wywiady i różne . Nie , nigdy więcej tego nie zrobię , to było pod wpływem impulsu , byłam zła i zrozpaczona w jednym , nie wiedziałam co mam zrobić więc zrobiłam to co było najrozsądniejsze w tamtym momencie . Ale teraz już wiem , że to był błąd – ponownie się skrzywiłam .

- Awwww moje dziecko dorosło – pisnęła Vicki .

- Czy ja o czymś nie wiem Niall ? Czy ja będę Ciocią ? – zapytałam z powagą brata .

- Jeszcze nie teraz , chyba że też o czymś nie wiem – cała nasza trójka wypaliła śmiechem

Niall z Victorią poszli po dwóch godzinach bo ponoć musieli coś jeszcze załatwić , pod wieczór zadzwonił Nathan i pytał czy ze mną lepiej chłopcy z The Wanted kazali mnie pozdrowić z czego bardzo się ucieszyłam . Niestety po półgodzinnej rozmowie telefonicznej z Nathanem znowu zaczęłam się nudzić więc z szafeczki nocnej wyciągnęłam portfel i wygrzebałam jakieś drobne na całe szczęście w mojej Sali był automat i telewizor , ostrożnie wstałam z łóżka podeszłam do urządzenia , wrzuciłam pieniądze i z powrotem poczłapałam się do łóżka aby móc w spokoju cokolwiek oglądać . Po godzinnym oglądaniu stwierdziłam , że jest już na tyle późno że muszę iść spać więc tak też zrobiłam.

*** Kilka dni później ***

- Dzień Dobry Panno Horan – przywitał się miły lekarz .

- Dzień Dobry panie doktorze – uśmiechnęłam się .

- Jak się Pani czuje ? – zapytał  z uśmiechem .

- Wyśmienicie panie doktorze .

- Bardzo mnie to cieszy pani Horan . Cóż , skoro czuje się pani dobrze to nie pozostało mi nic innego jak przygotować dla pani wypis .

- Naprawdę ?! To świetnie . – na mojej twarzy wymalował się jeszcze większy uśmiech

- Tak proszę Pani , myślę że na godzinę 15 wypis będzie gotowy – puścił mi oczko .

- Bardzo dziękuję Panie doktorze .

Kiedy lekarz wyszedł z mojej Sali ponownie zostałam sama , ostatnio strasznie doskwierała mi samotność , od dwóch dni nikt do mnie nie przychodził ani nawet nie odbierali telefonów . Cały czas wmawiałam sobie , że są zajęci swoimi obowiązkami . Nie wychodziło mi to dobrze ale co poradzić . Po chwilowym rozmyślaniu wstałam ze szpitalnego łóżka podeszłam do szafy i wyciągnęłam jakieś ciuchy aby się przebrać . http://ocdn.eu/images/pulscms/NGY7MDMsMmU0LDAsMSwx/c646a99192041636bb3a55099a51ded9.jpg ( pierwsze po lewej J ). Ubrana już w te ciuchy zaczęłam powoli się pakować w między czasie dzwoniłam do kogokolwiek aby odebrali mnie ze szpitala ale oczywiście nikt nie odbierał .  Po godzinnym pakowaniu opadłam zmęczona na szpitalne łóżko , ale że po jakimś czasie mi się to znudziło poszłam na świetlice , usiadłam przy stole i wpatrywałam się w obraz telewizora po chwili poczułam szarpanie za rękę , odwróciłam się i spojrzałam na małą dziewczynkę Miała około 6 lat.

- Czy to ty jesteś tą panią ze zdjęcia ? – zapytała słodkim głosikiem i pokazała mi zdjęcie moje i Nialla .

- Tak , to ja .

- A kim jest dla Ciebie Niall  ? –

- Niall jest moim bratem słoneczko .

- Naprawdę ?! – wytrzeszczyła oczy z niedowierzania .

- Taak , naprawdę – uśmiechnęłam się – A powiesz mi Jak masz na imię ?

- Anabell , A ty ?

- Miło mi Cię poznać Anabell , Jestem Nicola – uścisnęłam jej malutką rączkę . – A ty chyba jesteś największą fanką mojego brata co ? 

- Jestem jeszcze mała więc nie mogę być największą fanką – posmutniała .

- Chodź do mnie maleńka – poklepałam swoje kolana Mała się na nie wdrapała i patrzyła na mnie z uwagą .- To , że jesteś jeszcze mała wcale nie oznacza , że nie możesz być największą fanką mojego brata .

- Ale twój brat i tak mnie nie kocha .

- Ann . Nie mów tak ! Niall kocha wszystkie swoje fanki i gdyby tu był na pewno powiedział by ci to samo co ja .

- Anabell ! Dziecko ! Czemu mi uciekasz ? – zapytała jakaś kobieta , to chyba była jej mama .

- Przepraszam mamusiu . Ale poznałam Nicole pamiętasz ? Siostrę Niall’a Horana ! – powiedziała podekscytowana .

- Bardzo się cieszę kochanie , Przepraszam za nią . Pewnie Panią wymęczyła – powiedziała zakłopotana .

- Ależ skąd Anabell to całkiem miła osóbka a rozmawianie z fanami mojego brata to dla mnie przyjemność – uśmiechnęłam się .

- Widzisz mamuś ! Ona jest tak samo fajna jak Niall ! – wykrzyczała mała .

- Mam pomysł An ! – powiedziałam po chwili.

- A jaki ? – zapytała zaciekawiona a jej mama przyglądała się nam bardzo uważnie .

- Byłaś na Koncercie One Direction ?

- Niestety nie , mamusi nie stać na bilet . – powiedziała smutna .

- To podejrzewam , że nie widziałaś ich na żywo prawda ?

Kiwnęła głową .

- To ja mam pewien pomysł

- Jaki ?

- Mogę zabrać cię do mnie do domu któregoś dnia . Ale tylko wtedy jak twoja mamusia się na to zgodzi – uśmiechnęłam się

- Mamo ! Mamo ! Proszę Cię zgódź się !

- Dobrze kochanie niech Ci będzie , Ale tylko wtedy jak Nicoli będzie pasować – również się uśmiechnęła i cmoknęła swoją córkę w czoło – Jestem Martha – Kobieta wyciągnęła do mnie dłoń .

- Miło mi Panią poznać – uścisnęłam jej dłoń .

- Słoneczko spełnisz marzenie mojego dziecka więc proszę Cię mów mi po imieniu . – powiedziała radośnie .

- Dobrze Martho – uśmiechnęłam się .

- My już będziemy uciekać , Miło było Cię poznać Nicola

- Mi również , Mogłabym Cię prosić o numer telefonu ? Muszę się jakoś z wami umówić aby An mogła poznać mojego brata .

- A tak już . – wyciągnęła jakąś kartkę i długopis a po chwili podawała mi ją razem ze swoim numerem.

Posiedziałam chwilę na świetlicy a później poszłam do siebie czekając na cholerny wypis z cholernego szpitala. Nie chciało mi się już siedzieć i czekać , chciałam już położyć się u mnie w łóżku i przytulić się do tych wszystkich kretynów . Chwilę przed 15 przyszedł lekarz z moim upragnionym wypisem

- Proszę na siebie uważać . – powiedział spokojnie .

- Na pewno będę panie doktorze . – uśmiechnęłam się .

- Proszę jeszcze tylko za tydzień przyjść na kontrole sprawdzimy tylko czy nadal nie ma żadnych zmian i od razu przebadamy pani żebra .

- Dobrze proszę Pana . Do zobaczenia za tydzień .

Lekarz wyszedł a ja wzięłam swoją torbę z rzeczami i wyszłam zaraz po nim . Wyszłam ze szpitala i wzięłam głęboki oddech postanowiłam , że ponownie zadzwonię do Niall’a ale nadal nie odbierał więc nie chętnie poszłam na postój taksówek wsiadłam do pierwszej lepszej taksówki , podałam kierowcy adres i pojechaliśmy . Po dwudziesto minutowej przejażdżce byliśmy już pod naszym domem:         

Zapłaciłam za taksówkę i wyszłam z niej podeszłam pod drzwi , pospiesznie zaczęłam szukać kluczy lecz na darmo . Nie było ich nigdzie a drzwi były zamknięte , zrezygnowana poszłam od tyłu domu siłowałam się z tylnimi drzwiami ale w końcu je otworzyłam . Weszłam do domu i wydawało się , że nikogo nie ma . Idąc dalej zobaczyłam napis http://ststephenswaretown.com/wordpress/wp-content/uploads/2011/08/welcome-home-giant-plastic-banner-1186-p.jpg ‘’ Witaj w Domu ! ‘’

Przepraszam , że tak późno ale musiałam nadrobić prace kontrolne , później przyszedł do mnie chłopak i nie bardzo miałam jak pisać ;c Ale jest ! Rozdział 12 . Dziękuję Wam za wszystkie komentarze i Wyświetlenia . Jesteście kochani ♥.

Czytasz = Komentujesz J

hajdhjsah;jhf;fs

Jaram się ! Dziękuję za 1041 odwiedzin ! Jesteście wspaniali <3 Tylko żeby jeszcze z komentarzami szło wam tak sprawnie jak z wyświetleniami ;d No ale nic ;) Być może jak ogarnę wszystkie moje sprawy , zadania domowe itp , to w prezencie napiszę rozdział 12 ;d ale to nic pewnego iż muszę napisać aż trzy prace kontrolne ;c . Jeszcze raz dziękuję ! Kocham Was normalnie ♥ Jesteście Wielcy !

Rozdział jedenasty : '' Jak dobrze znów Cię widzieć ''

                             *** Z perspektywy Niall’a***

Harry wyrwał gdzieś rano , nie wiedziałem kompletnie o co mu chodziło ale pewnie jak zwykle o moją siostrzyczkę . Lekarze nie dawali mi znać więc trochę się martwiłem było jakoś po 11  więc postanowiłem , że również się zbiorę i pojadę do Kolci . po niespełna  30 minutach byłem już gotowy do wyjścia , kiedy zakładałem buty podszedł do mnie Zayn.

- Mogę wiedzieć gdzie się wybierasz ? – zapytał .

- Do Nicoli .

- Jakby coś się zmieniło daj znać stary .

- Nie ma sprawy Zayn .

Po krótkim dialogu opuściłem dom , nie wiedziałem czego mam się spodziewać , ale skoro nie dzwonili ze szpitala znaczy że zmian z moją siostrą nie ma  . W skupieniu szedłem do szpitala cały czas myśląc o niej . Rodzicom nic  nie mówiłem i chyba nie powiem bo gdyby się dowiedzieli  powiedzieliby , że mam na nią zły wpływ i chcieliby zabrać ją z powrotem do naszego rodzinnego miasta a mała by się chyba wtedy całkowicie załamała bo wiem jak bardzo zależy jej na tym aby mieszkać ze mną i z całym naszym bandem .

Wtargnąłem do szpitala na wstępie przywitała mnie pielęgniarka z bardzo serdecznym uśmiechem . Czyżby coś się zmieniło ? Chyba nie .. Przecież daliby mi znać .

Wszedłem powoli  i co zobaczyłem ? Jak Harry i moja siostra się całują .

 - Ekhem .. – odchrząknąłem – Nie przeszkadzam

Oni momentalnie odsunęli się od siebie i zrobili się czerwoni .

- Oj Hazza od kiedy ty taki wstydliwy ? – zaśmiałem się . – Dobrze cię widzieć siostrzyczko – przytuliłem ją .

- Ciebie też Niall .

- Jeszcze raz taki wybryk a sam Cię zabije . Zrozumiano moja panno ? – zapytałem grożąc jej palcem .

- Tak tatusiu – zaśmiała się – Rodzice wiedzą ? Kiedy mam wracać Mullingar ? – posmutniała

- O czym ty mówisz ? Będziesz musiała się z nami jeszcze trochę pomęczyć  a rodzice nie wiedzą i się nie dowiedzą , to będzie nasza mała tajemnica – wyszczerzyłem szereg moich zębów.

- Mówiłam już , że Cię kocham braciszku ?

- Mówiłaś – uśmiechnąłem się  - Jak się czujesz ?

- Śpiąco .. – zrobiła komiczną minę .

- To połóż się spać , odpoczynek dobrze Ci zrobi .

- No co ty chłopie ! Dopiero co się obudziła a ty już z powrotem chcesz kłaść ją spać ?! Daj mi się nią trochę nacieszyć co ? – zbulwersował się nasz przyjaciel .

- Oj Hazz , zdążysz – zaśmiała się i pocałowała go w usta

- To wy sobie tu rozmawiajcie a ja porozmawiam z lekarzem .

*** Z perspektywy Nicoli ***

Niall wyszedł i nagle na mojej Sali zapanowała głucha cisza , nie sądziłam że nie będziemy mieli tematów do rozmów , bo zawsze jakiś się znajdywał .

- To co teraz ? – wypaliłam po chwili

- A co ma być ?

- Nie wiem ..  – odpowiedziałam zmieszana – Dziękuję za kwiaty , są śliczne – spojrzałam na bukiet kwiatów leżących obok mnie .

- Cała przyjemność po mojej stronie – uśmiechnął się sztucznie .

- Koooooolcia ! Jak dobrze znów Cię widzieć – krzyknął Nathan wchodząc do Sali .

- Nath ! Ciebie również – przyszedł do mnie i przywitaliśmy się buziakiem w policzek .

- Jak się czujesz maleńka ? – zapytał z troską .

-  Tak jak wyglądam – uśmiechnęłam się .

-  Czyli kiepsko – również się zaśmiał 

- Ja już muszę iść – powiedział po chwili Harry

- Tak szybko ? – posmutniałam

- Tak słońce . Przyjdę jutro lub nawet później – uśmiechnął się

- No dobrze – zrobiłam minę zbitego psa

Harry podszedł do mnie i dał mi buziaka w czoło a następnie wyszedł

- A temu o co chodzi ?  - zapytał zaciekawiony Nath .

- Mnie nie pytaj – na mojej twarzy wymalował się grymas .

- Trochę dziwny się dzisiaj zrobił … - kontynuował Nathan ..

- Dzisiaj ? Wiesz z tego co mi się wydaje Harry od zawsze był lekko pogmatwany .

- Długo się znacie ?

- No już trochę .. –uśmiechnęłam się

- A to , że tu jesteś to przez niego prawda ?

- Tak Nath , ale nie chcę o tym rozmawiać , powiedzmy że między mną a nim jest okej więc  nie ma o czym rozmawiać .

- Okej jak chcesz  - zrobił nie szczery uśmiech .  – Rozmawiałaś już lekarzem ?

- Nie , jak się budziłam to była przy mnie pielęgniarka . A z tego co wiem Niall poszedł się dowiedzieć co i jak – przewróciłam oczami .

- Oj jak wyjdziesz stąd to on na pewno Ci spokoju nie da – zaśmiał się .

- spodziewam się po nim tego – również się zaśmiałam

- Martwiliśmy się wszyscy o Ciebie – powiedział po czym chwycił mnie za rękę

- Wiem Nathan ..

- Nie rób nam tego więcej

- Nie zrobię , obiecuje .

Chłopak uśmiechnął się , usiadł na ‘’ moim ‘’ łóżku i patrzył mi w oczy .

- Bez makijażu jesteś jeszcze ładniejsza niż w nim .

- Nie prawda – zarumieniłam się .

-Prawda . – uśmiechnął się  chytrze po czym zbliżył się do mnie i musnął moje usta po chwili go pogłębił . Nie zostałam mu dłużna i odwzajemniłam pocałunek czułam jak się uśmiecha , ale po chwili odsunęłam się od niego .

- Słodka jesteś – wyszczerzył ząbki .

- Skończ mi tak słodzić.

- Ale ja lubię – poruszył komicznie brwiami

- Ale ja nie .  – uśmiechnęłam się .

Po naszej krótkiej wymianie zdań przyszła pielęgniarka z Niall’em .

- Jak się pani czuje ? – zapytała

- Nie jest najgorzej , choć nie będę ukrywać , że strasznie bolą mnie żebra i czasami mam problem aby złapać oddech .

- A ja nie mam zamiaru pani okłamywać , więc powiem pani przez co – wpatrywałam się w nią zaciekawiona – Kiedy panią tu przywieźli miała pani ledwo wyczuwalny puls staraliśmy się robić co było w naszej mocy ale niestety nastąpiło zatrzymanie krążenia i przez dwukrotną reanimacje , może mieć Pani obite lub nawet złamane żebra .

- Rozumie..

- Ale spokojnie proszę się nie martwić , ból powinien za nie długo ustąpić . – uśmiechnęła się serdecznie .

- A wiadomo kiedy będę mogła wyjść do domu ?

- Nicolaa .. – syknął mój brat .

- Proszę się nie denerwować Panie Horan . To normalne , że pańska siostra chce się dowiedzieć kiedy wyjdzie , szpital to nie zbyt fajne miejsce i wiadomo , że chce się stąd wyjść jak najszybciej – ponownie się uśmiechnęła – Wydaje mi się , że zatrzymamy Panią na tygodniowej obserwacji , zrobimy szczegółowe badania które wykażą czy coś zagraża Pani życiu a jeśli nic nie wykażą i będzie z Panią powiedzmy , że tak dobrze jak teraz , nie będę widziała przeciwskazań aby wypuścić panią do domu szybciej – oznajmiła .

- Dziękuję Pani . – powiedziałam po chwilowym przeanalizowaniu jej słów .

- Ależ nie ma za co , to mój obowiązek . A teraz muszę pobrać pani krew na szczegółowe badania .

- Nie ma sprawy – wyszczerzyłam się i wyciągnęłam w jej stronę rękę .

Pielęgniarka zrobiła swoje , pożegnała się i wyszła . My zaś < Ja , Niall i Nathan > siedzieliśmy w ciszy i patrzyliśmy się w ścianę .

- Ymm  . może pojedziecie już do domu ? Przecież nie możecie zamulać całego dnia w szpitalu , macie wywiady , różne spotkania i wgl – powiedziałam po chwili .

- Ty się już o to nie martw – powiedzieli oboje .

- No to moglibyście mi chociaż przywieść jakieś ciuchy na zmianę i coś do jedzenia , bo wątpię w to że szpitalne jedzenie będzie mi smakować  - wykrzywiłam się .

- No dobrze już jedziemy – powiedział Niall i wstali z krzeseł .- później przyjadę do Ciebie z Vicki – powiedział radośnie – uśmiechnął się serdecznie .

- Okeeej ! Jestem jak najbardziej za ! – prawie krzyknęłam chwytając się za żebra które ciągle bolą .

Chłopcy pożegnali się ze mną i wyszli , ja wpatrując się ciągle w ścianę zrobiłam się senna i zasnęłam .

Hej misiaki ♥ I widzicie ? Jeśli chcecie to potraficie mnie zaskoczyć i bardziej zmobilizować ;) Rozdział jest , mam nadzieję że będzie się choć trochę podobał ;> nadal utrzymuję liczbę komentarzy <5> ale wcale się nie obrażę jak będzie ich więcej ;> . A teraz was przepraszam ale uciekam już bo muszę pisać dwa referaty ;/ Tak wiem baaardzo interesujące ;d haha dobra nic ;) rozdział zostawiam w waszych rękach ;)

Czytasz = komentujesz ;)

rozdział dziesiąty :'' Nie rób mi tego więcej ! "

                                           *** Dwa Dni później , z perspektywy Harry’ego***

Stan Nicoli bez zmian , nadal jest w śpiączce . Cholernie się o nią martwię , cały czas siedzę przy niej i wychodzę jedynie do toalety .

- Chłopie , nie możesz tak siedzieć , idź do domu . Prześpij się , zjedz coś . – powiedział Liam wchodzący do Sali .

- A co jeśli ona się obudzi i mnie przy niej nie będzie ? Chce być jak się obudzi Li .. – odpowiedziałem bezradnie .

- Jeśli chcesz , poczekaj do wieczora jeśli się nie obudzi zabieram Cię do domu Harry . Jesteś wrakiem człowieka , siedzeniem jej tu nie pomożesz .

Nic nie odowiedziałem tylko gładziłem rękę Nicoli , patrząc co chwila na monitorek ukazujący prace jej serca. Nadal jest taka sama , od tych cholernych dwóch dni wciąż jest taka sama .

- Panie Styles , proszę iść do domu się przespać , wygląda pan jak wrak człowieka , zabieramy pańską dziewczynę na badania więc trochę czasu jej nie będzie i nie ma sensu aby pan tu siedział . – powiedziała spokojnym tonem pielęgniarka .

- Mówiłem mu to samo ..

- No więc widzi pan panie Styles , proszę zabierać tyłek w troki że tak powiem i proszę się wyspać

Posłusznie zabrałem wszystkie swoje rzeczy , cmoknęłem Nicole w czółko i wyszedłem razem z Liam’em z jej Sali .

- Harry , przecież ty nie jesteś z Nicolą .. – powiedział ściszonym tonem Liam .

- Chyba musiałem coś powiedzieć tak ?

- Właściwie ..

- Liam , proszę . Nie mów nic więcej .

Mój przyjaciel nic już nie powiedział , poszliśmy na parking gdzie zaparkował swoim samochodem i po lekkich utrudnieniach przez nasze fanki ruszyliśmy do domu . Po dość krótkim czasie dotarliśmy do domu , gdy Liam zaparkował mozolnie wyczłapałem się z samochodu i powędrowałem w stronę domu .

- Jakieś zmiany ? – zapytał Niall kiedy przekraczałem próg naszego mieszkania .

Pokiwałem tylko głową ściągnąłem buty i poszedłem pod prysznic . Po dość długim i odprężającym prysznicu , ubrałem się w świeże ciuchy i poszedłem do kuchni w celu pożywienia się . Wyciągnąłem z lodówki mleko położyłem je na blat a następnie  wyciągnąłem płatki i miseczkę , wsypałem do niej płatki a następnie zalałem je mlekiem .

  *** dzień później ***

Wstałem z łóżka leniwie się przeciągając chwyciłem za telefon leżący na komodzie i spojrzałem na zegarek który wskazywał 09:09

- Cholera ! – pomyślałem i zacząłem biegać po całym moim pokoju w celu jak najszybszego ogarnięcia się .

Zanim wyszedłem z domu zrobiłem sobie kanapkę którą przekąsiłem w drodze do kwiaciarni .

- Dzień dobry , w czym mogę pomóc ? – Zapytała z uśmiechem jedna z ekspedientek kwiaciarni do której wszedłem .

- Poproszę bukiet białych róż . – powiedziałem spokojnie

- Już podaje -  miła pani znowu się uśmiechnęła .

Podała  mi kwiaty , ja za nie zapłaciłem i jak najszybciej tylko mogłem popędziłem do szpitala. Gorące powietrze dmuchnęło mi w twarz a już na samym wstępie zobaczyłem pielęgniarkę która opiekuje się kolcią jak wszyscy dzisiaj przywitała mnie z promiennym uśmiechem na twarzy .

- Witam panią , jakaś poprawa ? – zapytałem

- Witam Panie Styles , sądząc po wynikach badań jej stań się polepsza i lada dzień pańska dziewczyna może się obudzić

- Naprawdę ? Tak bardzo się cieszę !

- Ja również panie Styles .

- Przepraszam , ale teraz muszę do niej iść , wczoraj niestety nie przyszedłem więc dziś  muszę to nadrobić .

Pielęgniarka tylko uśmiechnęła się promiennie  i gestem ręki wskazała na sale w której leży Nicola , na całe szczęście sala 69 znajdywała się na parterze więc nie musiałem daleko chodzić .

- Cześć słoneczko – podszedłem do Nicoli i cmoknąłem ją w policzek po czym znalazłem jakiś wazon i wstawiłem bukiet do niego , odstawiłem go z powrotem na stolik usiadłem na krzesełku , chwyciłem jej rękę i lekko ją gładziłem .

- Wiem , że mnie słyszysz Nicola , więc chciałem Cię przeprosić za to co powiedziałem . Naprawdę tego nie chciałem … - urwałem po chwili .

- Byłem zły i to .. Jakoś samo tak się wymsknęło , naprawdę Cię przepraszam .  Myślisz , że powiedziałbym takie coś do miłości mojego życia ?  - spytałem i poczułem jak jej palce się zaciskają .

Uśmiechnąłem się sam do siebie i kontynuowałem mój monolog.

- Ja naprawdę bardzo Cię kocham , Ale jesteś siostrą mojego przyjaciela i bałem się zrobić jakikolwiek krok , myślałem że nie odwzajemniasz tego uczucia co ja . – posmutniałem i ponownie poczułem jak jej ręka się zaciska ale o wiele mocniej niż poprzednio . Spojrzałem na jej twarz . Oczy nadal miała zamknięte ale jej usta wyglądały tak jakby się uśmiechała . Puściłem jej dłoń i czym prędzej popędziłem do pokoju pielęgniarek .

- Ona ! Ona chyba się budzi ! – powiedziałem zszokowany .

- Panie Styles ale kto ?! – zapytała z powagą pielęgniarka i spojrzała na mnie jak na kretyna .

- Jak to kto ?! Moje słoneczko ! Nicola ! – powiedziałem uradowany .

Pielęgniarka znowu popatrzyła na mnie jak na kretyna , ale po chwili wstała z miejsca i razem ruszyliśmy do pokoju z numerem 69 , Nicola nadal leżała jak wcześniej . Obserwowałem pielęgniarkę która podeszła do niej i zaczęła świecić jakąś latareczką po oczach kolci .

- Panie Styles proszę usiąść i proszę podać jej swoją dłoń . – nakazała pielęgniarka .

Tak też zrobiłem , usiadłem obok Nicoli i wcisnąłem między jej dłoń swoją rękę .

- Panno Horan jeśli mnie pani słyszy proszę uścisnąć dłoń pana Stylesa lub zacisnąć mocniej powieki.

Tak też zrobiła , zacisnęła i powieki i dłoń na mojej ręce

- Panno Horan proszę spróbować otworzyć oczy , wyłączymy światło aby nie raziło panią zbyt mocno w oczy Panie Styles proszę wyłączyć światło .

Chciałem wstać z krzesła ale Nicola nadal trzymała moją rękę i robiła to tak mocno , że z powrotem usiadłem na krzesło . Spojrzałem na nią i nadal na jej twarzy malował się uśmiech . Do tego doszły jej piękne oczy . Byłem szczęśliwy kiedy to zobaczyłem !

- Nicola ! Nie rób mi tego więcej ! – powiedziałem i przytuliłem ją

- Nie zrobię Harry , obiecuje ! Ale przestań mnie tak tulić bo zaraz ty mnie zabijesz – uśmiechnęła się .  Przez te dwa dni cholernie brakowało mi jej ślicznego uśmiechu i jej błyszczących oczów .

- To ja już państwa zostawiam . Jakbyście czegoś potrzebowali to wie pan gdzie mnie znaleźć. Uśmiechnęła się i wyszła z Sali .

- Tak bardzo za Tobą tęskniłem głupia – powiedziałem całując jej rękę .

- Wiem Harry , cały czas przy mnie czuwałeś za co bardzo Ci dziękuję .

- Skąd wiesz ? – uśmiechnąłem się .

- To się czuje Harry .  – uśmiechnęła się .

Nic nie odpowiedziałem tylko pocałowałem ją prosto w usta .

No i jest rozdział 10 ! ;d nie sądziłam , że tak szybko będę musiała go dodać ;>  Teraz żeby nie było ździwka podwyższam stawkę do 5 komentarzy ;d ohoho ja zła ! ;d pomęczcie się trochę tak jak i ja to robiłam ;) Dziękuję wam bardzo za te 3 komentarze ! i 850 wyświetlen Nawet nie wiecie ile radości mi to sprawia ! A jak motywuje  do pisania ! ;d Rozdział ? Mi osobiście się nie podoba , ale wszystko jest w waszych rękach więc piszcie co sądzicie o tym rozdziale ♥ Jeszcze raz bardzo , ale to bardzo dziękuję ;** ♥ 

Rozdział dziewiąty ♥ - ''Nicola jest silną kobietą "

                                                                ***Oczami Harry’ego ***

Po rozmowie z Nicolą wyszedłem , po moim powrocie nie było jej w domu a chłopcy powiedzieli że musimy jechać do studia ustalić sprawy teledysku . Minęło sporo czasu od naszej kłótni a ja cały czas zastanawiałem się czy moje słowa ni były zbyt mocne , w końcu to Nicola siostra mojego przyjaciółka i dziewczyna za którą szaleje . Nie mogłem się na niczym skoncentrować  dostałem esemesa . Sms’a od niej . ‘’ ‘’ Przepraszam , że jestem taka samoluba . Wiem , nie powinnam taka być przepraszam , że Cię zraniłam . Ale pamiętaj , że zawszę będę cię Kochać . Nicola.’’

Co to ma znaczyć .  Ona chce coś sobie zrobić.

- Chłopaki , muszę wyjść . Źle się czuje . – wypaliłem po chwili – obiecuje , że to nadrobimy .

Nie czekałem na ich reakcje tylko wybiegłem ze studia i od razu poleciałem do swojego samochodu . Wsiadłem do auta i ruszyłem z piskiem opon.  W 15 minut byłem w domu . Otworzyłem pospiesznie drzwi i szukałem jej , ale nigdzie jej nie widziałem . Poszedłem do jej pokoju drzwi były zamknięte , pukałem tak mocno jak mogłem .

Nie otwierała.

Zapukałem jeszcze raz , krzyczałem jak głupi nadal nic . Wziąłem mocny rozmach i wywarzyłem drzwi .

Nicola leżała na łóżku podbiegłem do niej , wyglądała jakby spała ale na łóżku były zdjęcia , opakowania po silnych tabletkach przeciwbólowych i pusta butelka whisky . Sprawdziłem jej puls , był słaby jak cholera , jedną ręką klepałem ją lekko po policzku a drugą ręką wykręciłem numer na pogotowie. Karetka przyjechała w 5 minut. Dwóch sanitariuszy wpadło do pokoju .

- Proszę się odsunąć ! Musimy ją zabrać do szpitala ! – powiedział jeden z nich .

- Ale ja muszę jechać z wami !

- Jest pan kimś z rodziny ?

- Tak jakby . Jestem jej chłopakiem – skłamałem .

- Dobrze pojedzie pan z nami .

Wsiadłem razem z nimi do karetki i obserwowałem każdy ruch jaki robili przy moim słoneczku . Po kolejnych pięciu minutach byliśmy już w szpitalu cały czas trzymałem Nicolę za rękę .

- Tutaj nie może pan wejść . – opowiedział jakiś doktorek.

- Jak to nie mogę ?! To jest do cholery kobieta mojego życia !

- Proszę się tak nie unosić !

- To proszę mnie do cholery jasnej tam wpuścić

Bezradny lekarz wskazał na drzwi gestem ręki widziałem jak przypinają moją Kicię do różnych aparatur . Po chwili usłyszałem jeden wielki pisk i krzyk lekarza .

- Tracimy ją ! Proszę wyprowadzić tego Pana !

Jedna z pielęgniarek uprzejmie mnie wyprowadziła i zaprowadziła mnie do gabinetu gdzie podała jakieś leki uspokajające

- Ona przeżyje prawda ?- Zacząłem płakać

- Ciężko mi jest cokolwiek powiedzieć .

- Do cholery jasnej Niech Pani powie , że ona przeżyje !

- Nie mogę tego panu obiecać ale nasi lekarze zrobią wszystko aby ją uratować .

- To niech się za to zabiorą ! Ona musi żyć !

- Proszę się uspokoić panie Styles, czy pańska dziewczyna ma jeszcze jakąś rodzinę ? – zapytała spokojnym tonem pielęgniarka.

- Tak ma brata . Niall’a . – odpowiedziałem szlochając i obgryzając moje paznokcie . Tak bardzo się o nią boje ! Niall mnie zamorduje !

- Proszę podać mi jego numer , Muszę go powiadomić o zaistniałeś sytuacji .

Posłusznie podałem jej numer i wyszedłem na korytarz zacząłem chodzić w tą i z powrotem . Minęło z dobre 10 minut a żaden lekarz nie powiedział mi co z Nicolą .. Co raz bardziej się martwiłem . Nagle poczułem Pchnięcie odwróciłem się i ujrzałem Niall’a

- Coś ty z nią kurwa zrobił ! – zapytał wściekły.

- Nic , Jak przyszedłem do domu ona leżała na łóżku , w około pełno zdjęć opakowanie po tabletkach i butelka po whisky .

- Nie kłam ! Nie jestem taki głupi za jakiego mnie masz ! Słyszałem przecież , że się pokłóciliście ! Wszyscy słyszeli jak powiedziałeś jej , że żałujesz , że ją poznałeś ! Ty się nazywasz przyjacielem Harry ?!

- Ja .. J.. Ja przepraszam ! Nie wiedziałem , że ona sobie coś zrobi ! A to co jej powiedziałem było kompletną bzdurą ! Nie chciałem tego .. Naprawdę ..- opadłem z bezsilności na krzesełka stojące obok schowałem twarz w dłonie i ponownie wybchnąłem  płaczem .

Nie chciałem tego , tym razem to ja zachowałem się jak egoista . Mam nadzieje , że oboje mi to wybaczą .

- Czy panowie są z rodziny panny Horan ?- zapytał jakiś lekarz

- Tak , jestem jej bratem – oznajmił Niall – Panie doktorze co z nią ?

- Powiem tak , najbliższe 24 godziny zadecydują co będzie z pańską siostrą . Tabletki które zażyła były zbyt silne aby popijać je alkoholem . Zrobiliśmy jej płukanie żołądka ryzykując jej życie ponieważ dwa razy nastąpiło zatrzymanie funkcji życiowych , a zmiany które zaszły w jej organizmie mogę być nieodwracalne przez szkody jakie wyrządziły tabletki i alkohol .  – westchnął lekarz i bezradnie pokręcił głową . – Jedyne co możemy teraz zrobić to czekać aż pańska siostra się obudzi.

- Rozumie i dziękuję . – powiedział spokojniej Niall .

- Czy można do niej wejść ? – wypaliłem po chwili .

- Ty masz czelność jeszcze o to pytać to przez Ciebie tu leży ! – wrzasnął mój przyjaciel i ruszył z pięściami na mnie  Chłopcy  w ostatnich chwili go zabrali .

- Panowie , proszę się uspokoić . Takie zachowanie nie jest odpowiednie do miejsca w którym się znajdujemy . Można do niej wejść ale tylko na chwile . Siedzenie przy niej nic nie pomoże panowie też muszą wypocząć.

Nic  nie odpowiedzieliśmy tylko razem z Niallem weszliśmy do pokoju Nicoli , oboje usiedliśmy przy niej i patrzyliśmy się na nią .

- Jeśli coś jej się stanie , pamiętaj że Ci tego nie wybaczę – wycedził przez zęby Niall’er

- Sam sobie tego nie wybaczę , rozumiesz ? Myślisz , że zrobiłem to celowo ? Nie chciałem aby tak się to wszystko skończyło , kocham ją tak samo jak ty i uwierz , że ona nie jest mi obojętna ! W tej sytuacji nie jesteś sam więc nie zachowuj się jak gówniarz i zrozum , że dla nas wszystkich Nicola jest jakąś cześcią w naszym życiu .

 Niall przez długą chwilę nic nie odpowiadał lecz po chwili usłyszałem z jego ust ciche przepraszam.

- Niall , nie masz za co mnie przepraszać bo gdyby Gemmie coś takiego się stało poruszył bym niebo i ziemie aby złapać gnoja przez którego to zrobiła .

- Harry , ale zachowałem się jak kretyn wrzeszcząc na Ciebie i obwiniając Cię o wszystko . Teraz wiem , że ją to wszystko przerosło. Od dawna jej się podobałeś ale bała ci się to powiedzieć . A ja nie mogłem nic na to poradzić bo zakazała mi mówić o tym komukolwiek .

- Ale przecież wiedziałeś , że mi też ona się podoba .

- Tak , ale przecież to moja malutka siostrzyczka i myślisz , że wystawił bym ci ją jak na dłoni ?

- No nie ... Ale miejmy nadzieje , że z tego wyjdzie bo inaczej sobie tego nie wybaczę .

Naszą rozmowę przerwał telefon , ale to nie był telefon żadnego z nas . Wyciągnąłem urządzenie ze swojej kieszeni i okazało się , że to telefon Nicoli .

- Odbierz to twoja siostra ..

- Głupio mi ..

- No odbierz może to ktoś ważny .

*** Rozmowa telefoniczna z perspektywy Niall’a ***

- Halo ? – wypaliłem po chwili ciszy

- Cześć możesz dać mi do telefonu Nicole ? – zapytał głos po drugiej stronie.

- Niestety nie , moja siostra w chwili obecnej jest w ciężkim stanie w szpitalu .- powiedziałem ledwo co .

- Jak to w szpitalu? w którym ?

- W Szpitalu Świętego ducha

- Zaraz tam będę .

***  Koniec rozmowy nadal z perspektywy Niall’a ***

To było dziwne , nawet nie wiem kto to był ale chyba także martwi się o moją siostrzyczkę .

- Kto to ? – zapytał ciekawy loczek .

- Nie wiem , rozłączył się powiedział że zaraz tu będzie

Harry tylko pokiwał głową i nic nie odpowiedział . Po dobrych 15 minutach urządzenia do których była przypięta moja siostra zaczęły piszczeć , po  niespełna 20 sekundach na sale wparował jeden lekarz i dwie pielęgniarki .

- Siostro ! Defibrylator ! Tracimy ją ! Panowie proszę stąd wyjść .

- W moich oczach ponownie zebrały się łzy nie wiedziałem co mam powiedzieć i co  myśleć . Posłusznie wyszliśmy z Sali i czekaliśmy na jakiekolwiek wieści .

- To ty jesteś bratem Nicoli ? – powiedział zakapturzony chłopak który stanął przede mną .

- Ta , bo co ?

-  Chodź na chwile .

Poszedłem za nieznanym mi do tej pory chłopakiem i zatrzymaliśmy się tuż za rogiem , on ściągnął kaptur oraz okulary przeciwsłoneczne .

- Sykes !? Co ty chcesz od mojej siostry ? Mało chcieliście zaszkodzić całemu One Direction to teraz jeszcze przypałentałeś się do mojej siostry ?

- Zamknij się Horan ! Nie chce zrobić jej nic złego ! Po prostu wpadłem na nią i wylałem Colę na jej bluzkę wymieniliśmy się numerami i nic więcej . Nie mam do niej żadnych złych zamiarów proszę Cię uwierz mi , nie jestem taki jak reszta TW .

Zaraz zaraz coś mi tu nie gra , fakt Nicola wspominala , że jakiś kretyn wylał na nią swoje picie ale nie mówiła , że to był Najgorszy wróg  1D.

-  Co jej się stało ? Możesz mi powiedzieć ? Martwię się o nią .

- Wzięła tabletki przeciwbólowe i popiła dużą ilością whisky . Teraz lekarze najprawdopodobniej lekarze nadal ją reanimują bo nie dawno nastąpiło zatrzymanie krążenia -  po raz kolejny w tym dniu popłakałem się i wcale nie było mi przed nim wstyd , powinien mnie zrozumieć przecież też ma siostrę.

- Niall , nie łam się , Nicola jest silną kobietą . Wyjdzie z tego na pewno .  – poklepał mnie po ramieniu . – A Victoria wie , że kolcia tu jest ? – zapytał po chwili ciszy

- Szlag zapomniałem o niej !  Od niej lepiej trzymaj swoje łapy z daleka Victoria jest moja ! Rozumiesz ? – pogroziłem mu palcem a on uniósł ręce w celu obrony

- Słuchaj Niall , wiem , że nie bardzo przepadacie za mną i za całym The Wanted ale mógłbym tu zostać ? Chciałbym być z wami i jakoś was wesprzeć .

- Jeśli chcesz zostań , Nicola na pewno by chciała , żebyś był przy niej ..- powiedziałem zmieszany i wybrałem numer do mojej dziewczyny .

*** Oczami Harry’ego <czy z perspektywy Harry’ego czy jak kto woli ;) > ***

Siedziałem na tej cholernej poczekalni i czekałem na jakiekolwiek wieści od lekarzy , lecz niestety długo stamtąd nie wychodzili , nie wiedziałem już co mam robić cholernie sią o nią bałem , po jakimś czasie przyszedł Niall z Nathanem

Zaraz zaraz z kim ?! Przecież to Nathan Sykes z TW .

- Co ty tu robisz ? – spojrzałem patrząc na buty .

- Przyjechałem tu dla Nicoli , chciałaby abym tu był .

- Czemu ty ?! Jak wgl ?!

- Harry , uspokój się dla nas wszystkich ta sytuacja nie jest łatwa . Nathan jest znajomym Nicoli i ona na pewno by chciała aby tu był i na pewno nie chciała by abyśmy kłócili się z jej znajomymi . – wtrącił po chwili Zayn ..

- Tak ty o tym wiesz najlepiej … - powiedziałem przez zęby.

- Harry proszę Cię uspokój się – upomniał mnie po chwili Niall .

- Co z Victorią ? Przyjedzie tu ? – zapytałem tym samym zmieniając temat .

- Nie może teraz , ale jak tylko będzie  mogła się wyrwać na pewno przyjedzie .

 Nie odpowiedziałem nic tylko nadal czekałem na jakieś wieści .

- Udało nam się ją uratować , nadal jest w śpiączce ale wydaje się nam , że najgorsze jest za nami . Oczywiście można do niej wchodzić ale proszę pojedynczo . – powiedział lekarz który jeszcze do nie dawna znajdował się w Sali mojej kruszynki .

Uzgodniliśmy , że pierwszy wejdzie Nathan z racji tego , że ja i Niall już  byliśmy u niej . Zayn’a Louis’a i Liam’a wysłaliśmy do domu bo bez sensu było to , że siedzieliśmy tam wszyscy .

Czeeeeeeeeść ! mam nadzieję , że rozdział się wam spodoba ;) Mam chwilową wenę więc staram się z tego korzystać ;) Przepraszam za błędy jakiekolwiek i dziękuję za poprzednie komentarze ;) Nawet nie wiecie ile one dla mnie znaczą ♥ . Kolejny rozdział pojawi się dopiero wtedy kiedy będą minimalnie 3 komentarze . Słuchajcie , chce mieć pewność , że ktokolwiek to czyta , ponieważ odwiedziny cały czas wzrastają ale komentarzy jak nie było tak nie ma . Umawiamy się na minimalnie 3 komentarze . Później dodam następny rozdział ;) Mam nadzieję , że mnie zrozumiecie . ;) Aaa i chciałabym coś sprostować , w pierwszych rozdziałach pisałam , że Nicola ma lat 16 a w poprzednim rozdziale napisałam , że będzie miała ona za 2 miesiące 18 lat , więc trzymajmy się tej wersji , że za dwa miesiące będzie miała urodziny ;)

Rozdział ósmy "zawszę będę cię Kochać''

Wstałam rano z bólem głowy , leniwie się przeciągnęłam i spojrzałam na rękę która mnie obejmowała. Powoli się odwróciłam , tak aby nie obudzić Nathana  słodko wyglądała kiedy spał .. ciągle na niego patrzyłam ale stwierdziłam , że nadeszła pora  abym wróciła do domu bo pewnie chłopcy będą się martwić . Ostrożnie wstałam z łóżka i zgarnęłam swoją sukienkę z krzesła obok  i poszłam do łazienki , znalazłam tam świeży ręcznik więc postanowiłam wziąć odświerzający prysznic . Po skończeniu wytarłam dokładnie swoje ciało i wcisnęłam na siebie wczorajszą sukienkę i po ciuchy wyszłam z łazienki . W pokoju zostałam Nathana w samych bokserkach pałętającego bez celu .

- Już myślałem , że uciekłaś – uśmiechnął się lekko

- Nie , ale miałam taki zamiar . Pożyczyłam jeden ręcznik mam nadzieje że się nie gniewasz .

- Niee , skądże . Wiesz , chciałem Cię przeprosić za wczoraj . – podrapał się po głowie

- Nic się nie stało Nathan – poklepałam go po ramieniu.  – Słuchaj ja muszę już iść Niall się pewnie martwi , nie chcę go denerwować .

- Rozumie , mogę Cię odprowadzić ?

- Jeśli chcesz to chodź – wyszczerzyłam zęby .

Nathan chwycił mnie za rękę i wyszliśmy z jego pokoju po drodze zahaczyliśmy o kuchnie aby zażyć tabletki na ból głowy i przy okazji napić się czegoś . W salonie chłopców panował nie zły chaos ciekawe jak oni to później ogarną .

- Gotowa ? – zapytał Nath

- Jasne – uśmiechnęłam się .

Ponownie chwycił mnie za rękę i wszyliśmy z ich domu bardzo szybko doszliśmy pod mój dom , pożegnaliśmy się buziakiem w policzek jak przyjaciele a później weszłam do domu . Na moje nieszczęście całe 1D było w domu .

- Nicola wróciła ! – krzyknął Louis .

- Lou ! Cicho !  - odkrzyknęłam

- Oj słoneczko czyżbyś miała kaca – poklepał mnie po ramieniu .

- Nie , ale ty zaraz możesz dostać kopa w swój seksowny tyłeczek – klepnęłam go w tyłek

- Mój tyłek jest tylko mój ! I nikt inny oprócz mnie nie może go dotykać  , Czy to jest jasne Panno Horan ?

- Tak jest panie Tomlinson – zasalutowałam .

- Odmaszeruj do pokoju – zaśmiał się

- Tak jest ! – wybuchnęłam śmiechem

- hahaha chodź , zjesz coś bo pewnie nic nie jadłaś.

- Tak Lou , jestem głodna jak wilk !

Chłopak zaprowadził mnie do kuchni i wyciągnął wcześniej przygotowane naleśniki .

- Smacznego słoneczko – cmoknął mnie w czubek głowy .

- Dziękuję Louis .

Zabrałam się za jedzenie muszę przyznać ktoś zrobił bardzo dobre naleśniki i to w dodatku takie jak lubię czyli z dużą ilością czekolady i bitą śmietaną .

- Mam nadzieje , że ci smakują – powiedział Harry który właśnie wchodził do kuchni .

Prawie się zakrztusiłam i z ledwością m odpowiedziałam.

- Tak , dziękuję . Są bardzo dobre – uśmiechnęłam się .

- Cała przyjemność po mojej stronie .

Przez te dwa dni wcale nie widziałam ani nie rozmawiałam z Harrym ale zachowywał się nie co inaczej.

- Jak układa Ci się z Zayn’em .- zapytał po chwili krępującej ciszy

- ymm. Nie jestem z nim .

- Serio ?! Jeszcze ostatnio była z was taka kochająca para .

- Boże .. Harry, To po prostu nie miało sensu .

- A może po prostu chciałaś zrobić mi na złość i chciałaś abym był zazdrosny.

- Tak właśnie .

- Co ?!

- Jajco 1: 0 . To co słyszałeś Harry . Chciałam abyś był zazdrosny i wkońcu mnie zauważył , bawiłam się Zayn’em nie zdając sobie spraw jaki ból mu tym wyrządzam . Od samego początku się na to zgadzał . Ale nie sądził , że zakocha się we mnie jeszcze bardziej . – powiedziałam mu wkońcu całą prawdę ! i wiecie co ? Ulżyło mi !

- Serio ?!

- Ale co znowu ?

- Serio jesteś taką egoistką ?! Myślisz tylko o sobie ! Nie pomyślałaś jak my czujemy się z tą całą sytuacją !

- Tak Harry nie pomyślałam ! I bardzo tego żałuje . – spuściłam głowę

- A wiesz czego ja żałuję ?!

- Hmm ? – spojrzałam na niego ponownie .

- Że wgl Cię poznałem . – powiedział mi prosto w oczy i wyszedł z kuchni pociągając mi z bara .

Czy on właśnie powiedział , że żałuje że mnie poznał . Analizowałam sobie ciągle te słowa które dosłownie przed pięcioma sekundami powiedział mi Harry. Auć . To zabolało . Odłożyłam talerz z naleśnikami i poszłam najszybciej jak się dało do swojego pokoju . Przebrałam się w sportowe ciuchy założyłam słuchawki w uszy i wyszłam z domu trzaskając drzwiami . Szłam cały czas przed siebie pocierając mokre od łez oczy . On miał rację , jestem cholerną egoistką bawiłam się nimi przez cały czas . Tylko na swoją korzyść . Ranię tych na których najbardziej mi zależy tak nie może być poszłam do pierwszego lepszego sklepu kupiłam trzy paczki tabletek przeciwbólowych i poprosiłam tak zwanego żula aby kupił mi najmocniejszy alkohol jaki tylko się dało .

- Proszę o to reszta panienki – podał mi pieniądze oraz dużą butelkę whisky

- Niech pan ją zatrzyma , taki prezent ode mnie . Mam nadzieję , że się przyda – uśmiechnęłam się do niego .

- Bóg ci zapłać dziecko .

Nic nie odpowiedziałam , tylko ruszyłam w stronę domu machając nieznajomemu mężczyźnie . Schowałam butelkę tak aby nikt jej nie wiedział . Po jakimś czasie doszłam do domu , na całe szczęście nikt mnie nie widział , weszłam do swojego pokoju wyciągnęłam album ze zdjęciami położyłam wszystko na łóżku wcześniej zakluczając  drzwi od mojego pokoju. Usiadłam na łóżko i otworzyłam Whisky upiłam łyka i od razu się skrzywiłam  , wyciągnęłam pierwsze opakowanie tabletek które były pakowane po 6 sztuk . Wyciągnęłam dwie i popiłam moim asortymentem . oglądając wszystkie zdjęcia z moimi przyjaciółmi i rodzicami pomyślałam :

- Już nikogo nigdy nie skrzywdzisz .

Minęło z dobre 30 minut moja butelka była prawie pusta zostały mi 3 ostatnie tabletki wzięłam je do buzi i popiłam . Resztkami się wyciągnęłam swój telefon i weszłam w wiadomości kliknęłam na nową wiadomość i napisałam

‘’ Przepraszam , że jestem taka samoluba . Wiem , nie powinnam taka być przepraszam , że Cię zraniłam . Ale pamiętaj , że zawszę będę cię Kochać . Nicola.’’ – wysłałam tego esemesa do Harry’ego a później widziałam tylko ciemność , tabletki zaczęły działać . To Chyba Koniec.

Witam witam ;) Naszła mnie wena i proszę! W sumie nie poszło po mojej myśli ale lepszy spontan niż nic ;> Nie wiem czy od takiej ilości można umrzeć ale powiedzmy , że to jej zaszkodzi . Jak myślicie , Nicola przeżyje ? i Moje opowiadanie się skończy  czy jednak przeżyje i jej losy nadal będą w moich rękach  ?;>

Rozdział siódmy : ''będziesz musiał obejść się smakiem"

Zaczęłyśmy przygotowywać się do naszego wyjścia , stwierdziłam że pożyczę Victorii którąś z moich sukienek bo inaczej musiałaby iść do domu a później z powrotem do mnie co by się jej nie opłacało   .

Wybrałam dla nas sukienki http://kobietamag.pl/yoshe-sukienki-wieczorowe-na-sylwestera-2011-2012-i-karnawal/#!prettyPhoto[9]/http://kobietamag.pl/wp-content/gallery/yoshe-sukienki-wieczorowe/Yoshe - sukienki wieczorowe - Sylwester, karnawal (8).jpg ja założyłam tą a Vicki  http://img.bonprix.pl/obrazki/0/0/0/0/0/3/3/2/7/2/images/0/vv_1000182756_1344.jpg

Przyszykowałyśmy się <tzn. umalowałyśmy i wgl > a następnie ubrałyśmy wybrane sukienki . Nie powiem wyglądałyśmy całkiem nie źle . Miałyśmy jeszcze 30 minut , więc  zebrałyśmy wszystkie potrzebne rzeczy i zeszłyśmy na dół

-Woooow Dziewczyny ! To naprawdę wy ?! – odezwał się Liam a następnie wszyscy na nas spojrzeli .

- Tak , we własnej osobie – uśmiechnęłyśmy się i usiadłyśmy przy blacie kuchennym .

- Nie wierzę własnym oczom , że moja malutka siostrzyczka wygląda jak prawdziwa kobieta ! – Niall bacznie obserwował mnie z góry na dół ..

- Niall , już nie malutka ! Za dwa miesiące kończę 18 lat więc jestem już dorosła !

- Oj już się tak nie denerwuj słońce – cmoknął mnie w czoło  - Vicki Pilnuj jej proszę Cię , wiesz jaka ona jest , może zrobić coś głupiego – starał się mówić szeptem do  mojej przyjaciółki ale wszystko słyszałam.

- Niall ! Ja wszystko słyszę ! – krzyknęłam

- Oj już już nie denerwuj się tak przecież on tylko żartuje – powiedziała Vicki .

W tym samym momencie zadzwonił dzwonek wstałyśmy razem z Vii poprawiłyśmy się i podeszłyśmy do drzwi , otworzyłyśmy je a w nich stał Sebastian.

Pożegnałyśmy się z domownikami a następnie wyszłyśmy z domu .

- Co ty tu robisz ? – spytałyśmy obie nieco zaskoczone.

- Nathan mnie przysłał .

- Zaraz zaraz . Jak to Nathan ?

- No normalnie .

- Ale jak to ? Skąd ty go znasz ? – spytałam ździwiona .

- To mój kuzyn ! Więc jak mam go nie znać ? Będziesz tak stać czy ruszysz wkońcu swoje szanowne cztery litery i pójdziemy na tą imprezę ?  -powiedział lekko poirytowany

W 10 minut doszliśmy do jakiegoś domu , mogłam się spodziewać że był to dom Nathana lub całego The Wanted . Sebastian jak przystało na gentelmena otworzył przed nami drzwi i gestem ręki zaprosił nas do środka .

- Noo wkońcu ! – wykrzyknął Nathan – Chłopaki ! Chodźcie tu ! Chcę wam kogoś przedstawić .

Chłopcy przybiegli w mgnieniu oka .

- Chłopcy , poznajcie Nicolę i jej przyjaciółkę Victorię – uśmiechnął się Nathan .

- Czeeść – odpowiedzieli chłopcy .

- Jestem Ma…

- Tak wiem jesteś Max to Siva , Jey , Tom i Nathan – uśmiechnęłam się .

- Dziewczyno już cię lubię – odpowiedział loczkowaty

- Miło z twojej strony – uśmiechnęłam się .

Chłopcy bardzo ciepło nas przyjęli a nam bardzo dobrze się z nimi rozmawiało . Ciągle rozmawiałam z Nathanem wypiłam dwa drinki i rozkręcałam się jeszcze bardziej stale obserwowałam Victorię ale ona równie dobrze się bawiła .

- Ludzie ! Gramy w butelkę ! – Wykrzyknął Tom

Wszyscy usiedliśmy w kółku zaczął Tom i wypadło na Nathana

- Prawda czy wyzwanie ? – zapytał .

-  Prawda – uśmiechnął się promiennie

- Podoba ci się ktoś z tego otoczenia ?  - zapytał Tom

- Tak – powiedział z jeszcze większym uśmiechem i puścił do mnie oczko .

Grając , ciągle popijaliśmy drinki i piwa wszyscy byli już lekko wstawieni po długim graniu butelka wskazała na mnie

- Prawda czy wyzwanie ? – uśmiechnął się Jay

- No to niech będzie wyzwanie – uśmiechnęłam się szeroko byłam już wstawiona więc było mi to obojętne .

- OOooooo – ekscytowali się wszyscy

- No to nasza droga zapraszamy do Nathana . Macie pocałować się przez 2 minuty – powiedział z szerokim uśmiechem Mcguiness

Podeszłam chwiejnym krokiem do pana idealnego , usiadłam obok niego i wpiłam się w jego wargi . Od razu pogłębił nasz pocałunek , czułam jak Nathan się uśmiecha , bardzo podobał mi się ten pocałunek ale ktoś nam przerwał .

- Starczy już gołąbeczki , całujecie się już z dobre 5 minut – odezwała się moja przyjaciółka

Spojrzeliśmy z Nathanem i śmialiśmy się jak głupi . dochodziła 3 rano więc postanowiłyśmy , że będziemy szły do domu .

- Chłopaki było nam naprawę miło ale chyba pora abyśmy wracały do domu – powiedziałam z plączącym się językiem  a Vicki kiwnęła głową .

- Nie ma opcji , że wrócicie – powiedział Nathan – Zobacz na siebie jak ty wyglądasz Nicola – wybuchnął śmiechem .

- To nie jest śmieszne Na… Nat.. Nathan . – również zaczęłam się śmiać .

- Dobra – wtrąciła Victoria – To ja wrócę do domu a Nicola niech zostanie u was bo jej brat się trochę wkurzy jak zobaczy ją w takim stanie .

- Też bym się wkurzył gdybym zobaczył Jessice w takim stanie , dobra mała więc ty zostajesz u nas . A ty Vicki poradzisz sobie ? – zapytał z troską .

- Jasne Nath , jestem już duża . W razie czego opanuje sytuacje w domu – puściła oczko .- Trzymaj się Kolcia – pocałowała mnie w policzek i wyszła z domu chłopaków .

Nawet się nie obejrzałam a w holu stałam tylko ja i Nathan w około panowała cisza .

- Chyba czas iść spać – powiedział Nathan i zbliżył się do mnie .

- Zdecydowanie tak . – uśmiechnęłam się do niego .

- Śpisz dzisiaj ze mną – poruszył śmiesznie brwiami i naparł na mnie swoim ciałem tak , że znalazłam się na ścianie .

- Chyba nie mam nic do gad… - W tym momencie Nathan zaczął mnie całować podniósł mnie tak abym oplotła jego biodra swoimi nogami , tak też zrobiłam . Nie odrywając się od siebie Nathan wszedł po schodach do swojego pokoju i zamknął drzwi , następnie położył mnie na łóżko i nadal mnie całował , rękoma zaczął błądzić w stronę moich pośladków a usta przeniosły się na szyję . Było mi strasznie przyjemnie ale zaczęłam myśleć o Zayn’ie i Harry’m . Starałam ich wyrzucić z głowy oddając się rozkoszy jaką dawał mi  Nathan.

Harry, Zayn , Harry , Zayn , Harry , Zayn – i tak w kółko .

- Nie Nath.. Przestań – otrzeźwiałam i spojrzałam na chłopaka .

- Przepraszam , poniosło mnie trochę – podrapał się po głowie .

- Jest okej , po prostu … Ja nie mogę – powiedziałam opierając się na łokciach

- Rozumie – uśmiechnął i skradł mi całusa. – czekaj dam ci jakieś ciuchy na przebranie .

Chłopak wstał z łóżka i podszedł do szafy .

- Niestety nie mam żadnych ciuchów kobiecych więc muszę ci daj jakąś moją koszulke – uśmiechnął się i podrapał się po głowie .

- Trudno , jakoś dam radę .

Wzięłam od chłopaka koszulkę i poszłam do łazienki , ogarnęłam się lekko i wyszłam z niej ubrana w samą koszulkę chłopaka .

- Nicola … - powiedział zakłopotany mierząc mnie z góry na dół .

- Słucham – spojrzałam na niego .

- Wyglądasz jeszcze bardziej seksi niż w tej sukience , teraz mam na Ciebie jeszcze większą ochotę – powiedział lekko skrępowany .

- Oj mój drogi chyba będziesz musiał obejść się smakiem , jestem  zmęczona

- Okej , to chodź – poklepał miejsce obok siebie

Od razu przyszłam na wskazane przez niego miejsce , weszłam pod kołdrę i od razu poczułam jak Nathan mnie obejmuje i całuje w szyje. A później zasnęłam.

Heeeeej ! przepraszam za przerwę ale jakoś brakowało mi weny ;c przepraszam również jeśli pojawią się jakieś błędy ;) Mam nadzieje , że się spodoba . Zapraszam również do lakowania mojej stronki ;)http://www.facebook.com/storyxofxmyxlife?ref=hl