Rozdział jedenasty : '' Jak dobrze znów Cię widzieć ''

                             *** Z perspektywy Niall’a***

Harry wyrwał gdzieś rano , nie wiedziałem kompletnie o co mu chodziło ale pewnie jak zwykle o moją siostrzyczkę . Lekarze nie dawali mi znać więc trochę się martwiłem było jakoś po 11  więc postanowiłem , że również się zbiorę i pojadę do Kolci . po niespełna  30 minutach byłem już gotowy do wyjścia , kiedy zakładałem buty podszedł do mnie Zayn.

- Mogę wiedzieć gdzie się wybierasz ? – zapytał .

- Do Nicoli .

- Jakby coś się zmieniło daj znać stary .

- Nie ma sprawy Zayn .

Po krótkim dialogu opuściłem dom , nie wiedziałem czego mam się spodziewać , ale skoro nie dzwonili ze szpitala znaczy że zmian z moją siostrą nie ma  . W skupieniu szedłem do szpitala cały czas myśląc o niej . Rodzicom nic  nie mówiłem i chyba nie powiem bo gdyby się dowiedzieli  powiedzieliby , że mam na nią zły wpływ i chcieliby zabrać ją z powrotem do naszego rodzinnego miasta a mała by się chyba wtedy całkowicie załamała bo wiem jak bardzo zależy jej na tym aby mieszkać ze mną i z całym naszym bandem .

Wtargnąłem do szpitala na wstępie przywitała mnie pielęgniarka z bardzo serdecznym uśmiechem . Czyżby coś się zmieniło ? Chyba nie .. Przecież daliby mi znać .

Wszedłem powoli  i co zobaczyłem ? Jak Harry i moja siostra się całują .

 - Ekhem .. – odchrząknąłem – Nie przeszkadzam

Oni momentalnie odsunęli się od siebie i zrobili się czerwoni .

- Oj Hazza od kiedy ty taki wstydliwy ? – zaśmiałem się . – Dobrze cię widzieć siostrzyczko – przytuliłem ją .

- Ciebie też Niall .

- Jeszcze raz taki wybryk a sam Cię zabije . Zrozumiano moja panno ? – zapytałem grożąc jej palcem .

- Tak tatusiu – zaśmiała się – Rodzice wiedzą ? Kiedy mam wracać Mullingar ? – posmutniała

- O czym ty mówisz ? Będziesz musiała się z nami jeszcze trochę pomęczyć  a rodzice nie wiedzą i się nie dowiedzą , to będzie nasza mała tajemnica – wyszczerzyłem szereg moich zębów.

- Mówiłam już , że Cię kocham braciszku ?

- Mówiłaś – uśmiechnąłem się  - Jak się czujesz ?

- Śpiąco .. – zrobiła komiczną minę .

- To połóż się spać , odpoczynek dobrze Ci zrobi .

- No co ty chłopie ! Dopiero co się obudziła a ty już z powrotem chcesz kłaść ją spać ?! Daj mi się nią trochę nacieszyć co ? – zbulwersował się nasz przyjaciel .

- Oj Hazz , zdążysz – zaśmiała się i pocałowała go w usta

- To wy sobie tu rozmawiajcie a ja porozmawiam z lekarzem .

*** Z perspektywy Nicoli ***

Niall wyszedł i nagle na mojej Sali zapanowała głucha cisza , nie sądziłam że nie będziemy mieli tematów do rozmów , bo zawsze jakiś się znajdywał .

- To co teraz ? – wypaliłam po chwili

- A co ma być ?

- Nie wiem ..  – odpowiedziałam zmieszana – Dziękuję za kwiaty , są śliczne – spojrzałam na bukiet kwiatów leżących obok mnie .

- Cała przyjemność po mojej stronie – uśmiechnął się sztucznie .

- Koooooolcia ! Jak dobrze znów Cię widzieć – krzyknął Nathan wchodząc do Sali .

- Nath ! Ciebie również – przyszedł do mnie i przywitaliśmy się buziakiem w policzek .

- Jak się czujesz maleńka ? – zapytał z troską .

-  Tak jak wyglądam – uśmiechnęłam się .

-  Czyli kiepsko – również się zaśmiał 

- Ja już muszę iść – powiedział po chwili Harry

- Tak szybko ? – posmutniałam

- Tak słońce . Przyjdę jutro lub nawet później – uśmiechnął się

- No dobrze – zrobiłam minę zbitego psa

Harry podszedł do mnie i dał mi buziaka w czoło a następnie wyszedł

- A temu o co chodzi ?  - zapytał zaciekawiony Nath .

- Mnie nie pytaj – na mojej twarzy wymalował się grymas .

- Trochę dziwny się dzisiaj zrobił … - kontynuował Nathan ..

- Dzisiaj ? Wiesz z tego co mi się wydaje Harry od zawsze był lekko pogmatwany .

- Długo się znacie ?

- No już trochę .. –uśmiechnęłam się

- A to , że tu jesteś to przez niego prawda ?

- Tak Nath , ale nie chcę o tym rozmawiać , powiedzmy że między mną a nim jest okej więc  nie ma o czym rozmawiać .

- Okej jak chcesz  - zrobił nie szczery uśmiech .  – Rozmawiałaś już lekarzem ?

- Nie , jak się budziłam to była przy mnie pielęgniarka . A z tego co wiem Niall poszedł się dowiedzieć co i jak – przewróciłam oczami .

- Oj jak wyjdziesz stąd to on na pewno Ci spokoju nie da – zaśmiał się .

- spodziewam się po nim tego – również się zaśmiałam

- Martwiliśmy się wszyscy o Ciebie – powiedział po czym chwycił mnie za rękę

- Wiem Nathan ..

- Nie rób nam tego więcej

- Nie zrobię , obiecuje .

Chłopak uśmiechnął się , usiadł na ‘’ moim ‘’ łóżku i patrzył mi w oczy .

- Bez makijażu jesteś jeszcze ładniejsza niż w nim .

- Nie prawda – zarumieniłam się .

-Prawda . – uśmiechnął się  chytrze po czym zbliżył się do mnie i musnął moje usta po chwili go pogłębił . Nie zostałam mu dłużna i odwzajemniłam pocałunek czułam jak się uśmiecha , ale po chwili odsunęłam się od niego .

- Słodka jesteś – wyszczerzył ząbki .

- Skończ mi tak słodzić.

- Ale ja lubię – poruszył komicznie brwiami

- Ale ja nie .  – uśmiechnęłam się .

Po naszej krótkiej wymianie zdań przyszła pielęgniarka z Niall’em .

- Jak się pani czuje ? – zapytała

- Nie jest najgorzej , choć nie będę ukrywać , że strasznie bolą mnie żebra i czasami mam problem aby złapać oddech .

- A ja nie mam zamiaru pani okłamywać , więc powiem pani przez co – wpatrywałam się w nią zaciekawiona – Kiedy panią tu przywieźli miała pani ledwo wyczuwalny puls staraliśmy się robić co było w naszej mocy ale niestety nastąpiło zatrzymanie krążenia i przez dwukrotną reanimacje , może mieć Pani obite lub nawet złamane żebra .

- Rozumie..

- Ale spokojnie proszę się nie martwić , ból powinien za nie długo ustąpić . – uśmiechnęła się serdecznie .

- A wiadomo kiedy będę mogła wyjść do domu ?

- Nicolaa .. – syknął mój brat .

- Proszę się nie denerwować Panie Horan . To normalne , że pańska siostra chce się dowiedzieć kiedy wyjdzie , szpital to nie zbyt fajne miejsce i wiadomo , że chce się stąd wyjść jak najszybciej – ponownie się uśmiechnęła – Wydaje mi się , że zatrzymamy Panią na tygodniowej obserwacji , zrobimy szczegółowe badania które wykażą czy coś zagraża Pani życiu a jeśli nic nie wykażą i będzie z Panią powiedzmy , że tak dobrze jak teraz , nie będę widziała przeciwskazań aby wypuścić panią do domu szybciej – oznajmiła .

- Dziękuję Pani . – powiedziałam po chwilowym przeanalizowaniu jej słów .

- Ależ nie ma za co , to mój obowiązek . A teraz muszę pobrać pani krew na szczegółowe badania .

- Nie ma sprawy – wyszczerzyłam się i wyciągnęłam w jej stronę rękę .

Pielęgniarka zrobiła swoje , pożegnała się i wyszła . My zaś < Ja , Niall i Nathan > siedzieliśmy w ciszy i patrzyliśmy się w ścianę .

- Ymm  . może pojedziecie już do domu ? Przecież nie możecie zamulać całego dnia w szpitalu , macie wywiady , różne spotkania i wgl – powiedziałam po chwili .

- Ty się już o to nie martw – powiedzieli oboje .

- No to moglibyście mi chociaż przywieść jakieś ciuchy na zmianę i coś do jedzenia , bo wątpię w to że szpitalne jedzenie będzie mi smakować  - wykrzywiłam się .

- No dobrze już jedziemy – powiedział Niall i wstali z krzeseł .- później przyjadę do Ciebie z Vicki – powiedział radośnie – uśmiechnął się serdecznie .

- Okeeej ! Jestem jak najbardziej za ! – prawie krzyknęłam chwytając się za żebra które ciągle bolą .

Chłopcy pożegnali się ze mną i wyszli , ja wpatrując się ciągle w ścianę zrobiłam się senna i zasnęłam .

Hej misiaki ♥ I widzicie ? Jeśli chcecie to potraficie mnie zaskoczyć i bardziej zmobilizować ;) Rozdział jest , mam nadzieję że będzie się choć trochę podobał ;> nadal utrzymuję liczbę komentarzy <5> ale wcale się nie obrażę jak będzie ich więcej ;> . A teraz was przepraszam ale uciekam już bo muszę pisać dwa referaty ;/ Tak wiem baaardzo interesujące ;d haha dobra nic ;) rozdział zostawiam w waszych rękach ;)

Czytasz = komentujesz ;)