Rozdział ósmy "zawszę będę cię Kochać''

Wstałam rano z bólem głowy , leniwie się przeciągnęłam i spojrzałam na rękę która mnie obejmowała. Powoli się odwróciłam , tak aby nie obudzić Nathana  słodko wyglądała kiedy spał .. ciągle na niego patrzyłam ale stwierdziłam , że nadeszła pora  abym wróciła do domu bo pewnie chłopcy będą się martwić . Ostrożnie wstałam z łóżka i zgarnęłam swoją sukienkę z krzesła obok  i poszłam do łazienki , znalazłam tam świeży ręcznik więc postanowiłam wziąć odświerzający prysznic . Po skończeniu wytarłam dokładnie swoje ciało i wcisnęłam na siebie wczorajszą sukienkę i po ciuchy wyszłam z łazienki . W pokoju zostałam Nathana w samych bokserkach pałętającego bez celu .

- Już myślałem , że uciekłaś – uśmiechnął się lekko

- Nie , ale miałam taki zamiar . Pożyczyłam jeden ręcznik mam nadzieje że się nie gniewasz .

- Niee , skądże . Wiesz , chciałem Cię przeprosić za wczoraj . – podrapał się po głowie

- Nic się nie stało Nathan – poklepałam go po ramieniu.  – Słuchaj ja muszę już iść Niall się pewnie martwi , nie chcę go denerwować .

- Rozumie , mogę Cię odprowadzić ?

- Jeśli chcesz to chodź – wyszczerzyłam zęby .

Nathan chwycił mnie za rękę i wyszliśmy z jego pokoju po drodze zahaczyliśmy o kuchnie aby zażyć tabletki na ból głowy i przy okazji napić się czegoś . W salonie chłopców panował nie zły chaos ciekawe jak oni to później ogarną .

- Gotowa ? – zapytał Nath

- Jasne – uśmiechnęłam się .

Ponownie chwycił mnie za rękę i wszyliśmy z ich domu bardzo szybko doszliśmy pod mój dom , pożegnaliśmy się buziakiem w policzek jak przyjaciele a później weszłam do domu . Na moje nieszczęście całe 1D było w domu .

- Nicola wróciła ! – krzyknął Louis .

- Lou ! Cicho !  - odkrzyknęłam

- Oj słoneczko czyżbyś miała kaca – poklepał mnie po ramieniu .

- Nie , ale ty zaraz możesz dostać kopa w swój seksowny tyłeczek – klepnęłam go w tyłek

- Mój tyłek jest tylko mój ! I nikt inny oprócz mnie nie może go dotykać  , Czy to jest jasne Panno Horan ?

- Tak jest panie Tomlinson – zasalutowałam .

- Odmaszeruj do pokoju – zaśmiał się

- Tak jest ! – wybuchnęłam śmiechem

- hahaha chodź , zjesz coś bo pewnie nic nie jadłaś.

- Tak Lou , jestem głodna jak wilk !

Chłopak zaprowadził mnie do kuchni i wyciągnął wcześniej przygotowane naleśniki .

- Smacznego słoneczko – cmoknął mnie w czubek głowy .

- Dziękuję Louis .

Zabrałam się za jedzenie muszę przyznać ktoś zrobił bardzo dobre naleśniki i to w dodatku takie jak lubię czyli z dużą ilością czekolady i bitą śmietaną .

- Mam nadzieje , że ci smakują – powiedział Harry który właśnie wchodził do kuchni .

Prawie się zakrztusiłam i z ledwością m odpowiedziałam.

- Tak , dziękuję . Są bardzo dobre – uśmiechnęłam się .

- Cała przyjemność po mojej stronie .

Przez te dwa dni wcale nie widziałam ani nie rozmawiałam z Harrym ale zachowywał się nie co inaczej.

- Jak układa Ci się z Zayn’em .- zapytał po chwili krępującej ciszy

- ymm. Nie jestem z nim .

- Serio ?! Jeszcze ostatnio była z was taka kochająca para .

- Boże .. Harry, To po prostu nie miało sensu .

- A może po prostu chciałaś zrobić mi na złość i chciałaś abym był zazdrosny.

- Tak właśnie .

- Co ?!

- Jajco 1: 0 . To co słyszałeś Harry . Chciałam abyś był zazdrosny i wkońcu mnie zauważył , bawiłam się Zayn’em nie zdając sobie spraw jaki ból mu tym wyrządzam . Od samego początku się na to zgadzał . Ale nie sądził , że zakocha się we mnie jeszcze bardziej . – powiedziałam mu wkońcu całą prawdę ! i wiecie co ? Ulżyło mi !

- Serio ?!

- Ale co znowu ?

- Serio jesteś taką egoistką ?! Myślisz tylko o sobie ! Nie pomyślałaś jak my czujemy się z tą całą sytuacją !

- Tak Harry nie pomyślałam ! I bardzo tego żałuje . – spuściłam głowę

- A wiesz czego ja żałuję ?!

- Hmm ? – spojrzałam na niego ponownie .

- Że wgl Cię poznałem . – powiedział mi prosto w oczy i wyszedł z kuchni pociągając mi z bara .

Czy on właśnie powiedział , że żałuje że mnie poznał . Analizowałam sobie ciągle te słowa które dosłownie przed pięcioma sekundami powiedział mi Harry. Auć . To zabolało . Odłożyłam talerz z naleśnikami i poszłam najszybciej jak się dało do swojego pokoju . Przebrałam się w sportowe ciuchy założyłam słuchawki w uszy i wyszłam z domu trzaskając drzwiami . Szłam cały czas przed siebie pocierając mokre od łez oczy . On miał rację , jestem cholerną egoistką bawiłam się nimi przez cały czas . Tylko na swoją korzyść . Ranię tych na których najbardziej mi zależy tak nie może być poszłam do pierwszego lepszego sklepu kupiłam trzy paczki tabletek przeciwbólowych i poprosiłam tak zwanego żula aby kupił mi najmocniejszy alkohol jaki tylko się dało .

- Proszę o to reszta panienki – podał mi pieniądze oraz dużą butelkę whisky

- Niech pan ją zatrzyma , taki prezent ode mnie . Mam nadzieję , że się przyda – uśmiechnęłam się do niego .

- Bóg ci zapłać dziecko .

Nic nie odpowiedziałam , tylko ruszyłam w stronę domu machając nieznajomemu mężczyźnie . Schowałam butelkę tak aby nikt jej nie wiedział . Po jakimś czasie doszłam do domu , na całe szczęście nikt mnie nie widział , weszłam do swojego pokoju wyciągnęłam album ze zdjęciami położyłam wszystko na łóżku wcześniej zakluczając  drzwi od mojego pokoju. Usiadłam na łóżko i otworzyłam Whisky upiłam łyka i od razu się skrzywiłam  , wyciągnęłam pierwsze opakowanie tabletek które były pakowane po 6 sztuk . Wyciągnęłam dwie i popiłam moim asortymentem . oglądając wszystkie zdjęcia z moimi przyjaciółmi i rodzicami pomyślałam :

- Już nikogo nigdy nie skrzywdzisz .

Minęło z dobre 30 minut moja butelka była prawie pusta zostały mi 3 ostatnie tabletki wzięłam je do buzi i popiłam . Resztkami się wyciągnęłam swój telefon i weszłam w wiadomości kliknęłam na nową wiadomość i napisałam

‘’ Przepraszam , że jestem taka samoluba . Wiem , nie powinnam taka być przepraszam , że Cię zraniłam . Ale pamiętaj , że zawszę będę cię Kochać . Nicola.’’ – wysłałam tego esemesa do Harry’ego a później widziałam tylko ciemność , tabletki zaczęły działać . To Chyba Koniec.

Witam witam ;) Naszła mnie wena i proszę! W sumie nie poszło po mojej myśli ale lepszy spontan niż nic ;> Nie wiem czy od takiej ilości można umrzeć ale powiedzmy , że to jej zaszkodzi . Jak myślicie , Nicola przeżyje ? i Moje opowiadanie się skończy  czy jednak przeżyje i jej losy nadal będą w moich rękach  ?;>