Rozdział dwunasty : '' Witaj w Domu ''

Po jakimś czasie obudziły mnie głosy , zerwałam się z łóżka i podniosłam głowę i co ujrzałam ?

Moją szurniętą przyjaciółkę która się na mnie rzuciła .

- Nicooola ! Jak dobrze Cię widzieć – dziewczyna miała łzy w oczach

-  Ciebie też Vicki – ścisnęłam ją mocnej .

- Jak się czujesz ?

- Znowu mam odpowiadać na to samo pytanie po raz czwarty czy piąty ? – zaśmiałam się- Nie jest najgorzej ale mogło by być lepiej – skrzywiłam się i złapałam się za żebra kładąc się z powrotem

- A jak samopoczucie ? Mam nadzieję , że już więcej takich numerów nam nie wywiniesz .

- Źle mi z tym , strasznie głupio że chłopcy przeze mnie opuścili wywiady i różne . Nie , nigdy więcej tego nie zrobię , to było pod wpływem impulsu , byłam zła i zrozpaczona w jednym , nie wiedziałam co mam zrobić więc zrobiłam to co było najrozsądniejsze w tamtym momencie . Ale teraz już wiem , że to był błąd – ponownie się skrzywiłam .

- Awwww moje dziecko dorosło – pisnęła Vicki .

- Czy ja o czymś nie wiem Niall ? Czy ja będę Ciocią ? – zapytałam z powagą brata .

- Jeszcze nie teraz , chyba że też o czymś nie wiem – cała nasza trójka wypaliła śmiechem

Niall z Victorią poszli po dwóch godzinach bo ponoć musieli coś jeszcze załatwić , pod wieczór zadzwonił Nathan i pytał czy ze mną lepiej chłopcy z The Wanted kazali mnie pozdrowić z czego bardzo się ucieszyłam . Niestety po półgodzinnej rozmowie telefonicznej z Nathanem znowu zaczęłam się nudzić więc z szafeczki nocnej wyciągnęłam portfel i wygrzebałam jakieś drobne na całe szczęście w mojej Sali był automat i telewizor , ostrożnie wstałam z łóżka podeszłam do urządzenia , wrzuciłam pieniądze i z powrotem poczłapałam się do łóżka aby móc w spokoju cokolwiek oglądać . Po godzinnym oglądaniu stwierdziłam , że jest już na tyle późno że muszę iść spać więc tak też zrobiłam.

*** Kilka dni później ***

- Dzień Dobry Panno Horan – przywitał się miły lekarz .

- Dzień Dobry panie doktorze – uśmiechnęłam się .

- Jak się Pani czuje ? – zapytał  z uśmiechem .

- Wyśmienicie panie doktorze .

- Bardzo mnie to cieszy pani Horan . Cóż , skoro czuje się pani dobrze to nie pozostało mi nic innego jak przygotować dla pani wypis .

- Naprawdę ?! To świetnie . – na mojej twarzy wymalował się jeszcze większy uśmiech

- Tak proszę Pani , myślę że na godzinę 15 wypis będzie gotowy – puścił mi oczko .

- Bardzo dziękuję Panie doktorze .

Kiedy lekarz wyszedł z mojej Sali ponownie zostałam sama , ostatnio strasznie doskwierała mi samotność , od dwóch dni nikt do mnie nie przychodził ani nawet nie odbierali telefonów . Cały czas wmawiałam sobie , że są zajęci swoimi obowiązkami . Nie wychodziło mi to dobrze ale co poradzić . Po chwilowym rozmyślaniu wstałam ze szpitalnego łóżka podeszłam do szafy i wyciągnęłam jakieś ciuchy aby się przebrać . http://ocdn.eu/images/pulscms/NGY7MDMsMmU0LDAsMSwx/c646a99192041636bb3a55099a51ded9.jpg ( pierwsze po lewej J ). Ubrana już w te ciuchy zaczęłam powoli się pakować w między czasie dzwoniłam do kogokolwiek aby odebrali mnie ze szpitala ale oczywiście nikt nie odbierał .  Po godzinnym pakowaniu opadłam zmęczona na szpitalne łóżko , ale że po jakimś czasie mi się to znudziło poszłam na świetlice , usiadłam przy stole i wpatrywałam się w obraz telewizora po chwili poczułam szarpanie za rękę , odwróciłam się i spojrzałam na małą dziewczynkę Miała około 6 lat.

- Czy to ty jesteś tą panią ze zdjęcia ? – zapytała słodkim głosikiem i pokazała mi zdjęcie moje i Nialla .

- Tak , to ja .

- A kim jest dla Ciebie Niall  ? –

- Niall jest moim bratem słoneczko .

- Naprawdę ?! – wytrzeszczyła oczy z niedowierzania .

- Taak , naprawdę – uśmiechnęłam się – A powiesz mi Jak masz na imię ?

- Anabell , A ty ?

- Miło mi Cię poznać Anabell , Jestem Nicola – uścisnęłam jej malutką rączkę . – A ty chyba jesteś największą fanką mojego brata co ? 

- Jestem jeszcze mała więc nie mogę być największą fanką – posmutniała .

- Chodź do mnie maleńka – poklepałam swoje kolana Mała się na nie wdrapała i patrzyła na mnie z uwagą .- To , że jesteś jeszcze mała wcale nie oznacza , że nie możesz być największą fanką mojego brata .

- Ale twój brat i tak mnie nie kocha .

- Ann . Nie mów tak ! Niall kocha wszystkie swoje fanki i gdyby tu był na pewno powiedział by ci to samo co ja .

- Anabell ! Dziecko ! Czemu mi uciekasz ? – zapytała jakaś kobieta , to chyba była jej mama .

- Przepraszam mamusiu . Ale poznałam Nicole pamiętasz ? Siostrę Niall’a Horana ! – powiedziała podekscytowana .

- Bardzo się cieszę kochanie , Przepraszam za nią . Pewnie Panią wymęczyła – powiedziała zakłopotana .

- Ależ skąd Anabell to całkiem miła osóbka a rozmawianie z fanami mojego brata to dla mnie przyjemność – uśmiechnęłam się .

- Widzisz mamuś ! Ona jest tak samo fajna jak Niall ! – wykrzyczała mała .

- Mam pomysł An ! – powiedziałam po chwili.

- A jaki ? – zapytała zaciekawiona a jej mama przyglądała się nam bardzo uważnie .

- Byłaś na Koncercie One Direction ?

- Niestety nie , mamusi nie stać na bilet . – powiedziała smutna .

- To podejrzewam , że nie widziałaś ich na żywo prawda ?

Kiwnęła głową .

- To ja mam pewien pomysł

- Jaki ?

- Mogę zabrać cię do mnie do domu któregoś dnia . Ale tylko wtedy jak twoja mamusia się na to zgodzi – uśmiechnęłam się

- Mamo ! Mamo ! Proszę Cię zgódź się !

- Dobrze kochanie niech Ci będzie , Ale tylko wtedy jak Nicoli będzie pasować – również się uśmiechnęła i cmoknęła swoją córkę w czoło – Jestem Martha – Kobieta wyciągnęła do mnie dłoń .

- Miło mi Panią poznać – uścisnęłam jej dłoń .

- Słoneczko spełnisz marzenie mojego dziecka więc proszę Cię mów mi po imieniu . – powiedziała radośnie .

- Dobrze Martho – uśmiechnęłam się .

- My już będziemy uciekać , Miło było Cię poznać Nicola

- Mi również , Mogłabym Cię prosić o numer telefonu ? Muszę się jakoś z wami umówić aby An mogła poznać mojego brata .

- A tak już . – wyciągnęła jakąś kartkę i długopis a po chwili podawała mi ją razem ze swoim numerem.

Posiedziałam chwilę na świetlicy a później poszłam do siebie czekając na cholerny wypis z cholernego szpitala. Nie chciało mi się już siedzieć i czekać , chciałam już położyć się u mnie w łóżku i przytulić się do tych wszystkich kretynów . Chwilę przed 15 przyszedł lekarz z moim upragnionym wypisem

- Proszę na siebie uważać . – powiedział spokojnie .

- Na pewno będę panie doktorze . – uśmiechnęłam się .

- Proszę jeszcze tylko za tydzień przyjść na kontrole sprawdzimy tylko czy nadal nie ma żadnych zmian i od razu przebadamy pani żebra .

- Dobrze proszę Pana . Do zobaczenia za tydzień .

Lekarz wyszedł a ja wzięłam swoją torbę z rzeczami i wyszłam zaraz po nim . Wyszłam ze szpitala i wzięłam głęboki oddech postanowiłam , że ponownie zadzwonię do Niall’a ale nadal nie odbierał więc nie chętnie poszłam na postój taksówek wsiadłam do pierwszej lepszej taksówki , podałam kierowcy adres i pojechaliśmy . Po dwudziesto minutowej przejażdżce byliśmy już pod naszym domem:         

Zapłaciłam za taksówkę i wyszłam z niej podeszłam pod drzwi , pospiesznie zaczęłam szukać kluczy lecz na darmo . Nie było ich nigdzie a drzwi były zamknięte , zrezygnowana poszłam od tyłu domu siłowałam się z tylnimi drzwiami ale w końcu je otworzyłam . Weszłam do domu i wydawało się , że nikogo nie ma . Idąc dalej zobaczyłam napis http://ststephenswaretown.com/wordpress/wp-content/uploads/2011/08/welcome-home-giant-plastic-banner-1186-p.jpg ‘’ Witaj w Domu ! ‘’

Przepraszam , że tak późno ale musiałam nadrobić prace kontrolne , później przyszedł do mnie chłopak i nie bardzo miałam jak pisać ;c Ale jest ! Rozdział 12 . Dziękuję Wam za wszystkie komentarze i Wyświetlenia . Jesteście kochani ♥.

Czytasz = Komentujesz J